maturaprzecieki

boniek007

Społeczeństwo polskie i jego problemy.

1.Społeczeństwo polskie w świetle ostatniego spisu powszechnego.
Liczba ludności: 38 230 080.
Gęstość zaludnienia: 122 mieszkańców / km2.
Ludność miejska stanowi 61,8 % mieszkańców Polski,
ludność wiejska stanowi 38,2 %.
Liczebność Polaków w:
- wieku przedprodukcyjnym: 23,2 %
- wieku produkcyjnym: 61,8 %
- wieku poprodukcyjnym: 15 %
Poziom wykształcenia:
- podstawowe, niepełne podstawowe, bez wykształcenia: 33,1 %
- ponadpodstawowe: 66,9 %
- wyższe: 10,2 %
Narodowość:
- polska: 96,7 %
- inna (niemiecka, białoruska, ukraińska, romska): 1,2 %
- procent ludzi, którzy nie określili swojej narodowości: 2,1 %
Ustrój Polski: demokracja parlamentarna.

2.Przemiany społeczeństwa polskiego w warunkach transformacji ustrojowej.
Transformacja ustrojowa w Polsce polega na demokratyzacji systemu politycznego i stworzeniu ustroju gospodarczego opartego na własności prywatnej i wolnej konkurencji.
Towarzyszy temu wzrost przestępczości zorganizowanej, narkomanii i handlu narkotykami, alkoholizmu, aktywności destrukcyjnie oddziałujących sekt i innych form patologii.

Ład społeczny – to forma organizacji życia zbiorowego oparta na poszanowaniu i przestrzeganiu tradycyjnych norm i wzorów zachowań, na harmonijnym współdziałaniu jednostek i grup w osiągnięciu ważnych celów społecznych, a także podporządkowaniu się ludzkich zbiorowości decyzjom władz różnych szczebli.

Lobbing – wpływ grup interesów na decyzje władz państwowych.

Korupcja – przyjmowanie korzyści materialnych przez pracownika państwowego lub społecznego urzędu w zamian za wykonanie czynności urzędowej lub w zamian za zatajenie przestępstwa.

Solidaryzm społeczny – doktryna głosząca wspólnotę interesów wszystkich ludzi.

Globalizacja – proces modernizacji komunikacji, produkcji, handlu, finansów, transportu, funkcjonowania państwa, polityki i kultury występującym w skali ogólnoświatowej.

3.Następstwa reform politycznych i gospodarczych w Polsce.
Rośnie liczba ludzi zagrożonych marginalizacją społeczną:
- utratą dostępu do dóbr
- zmniejszeniem szans życiowych.
Szczególnie trudna jest sytuacja dzieci ze środowisk zagrożonych marginalizacją. Państwo i instytucje społeczno-wychowawcze wykazują bezradność w hamowaniu procesu marginalizacji i przywracaniu jego ofiar